In de wereld van internationale handel draait alles om afspraken. Wie betaalt het transport? Wie regelt de invoerrechten? En wanneer gaat het risico van de verkoper over op de koper? Om dit soepel te laten verlopen, zijn er wereldwijd afgesproken handelsvoorwaarden: de Incoterms. Een van de bekendste termen is DDP (Delivered Duty Paid), maar er bestaan ook andere regelingen die hier sterk op lijken. In dit artikel nemen we je mee in de wereld van Incoterms en leggen we duidelijk en overzichtelijk de verschillen uit.
Wat zijn Incoterms?
De Incoterms zijn standaard internationale regels die bepalen wie verantwoordelijk is voor het transport, de kosten, en het risico van goederen in internationale handel. Deze regels worden opgesteld door de International Chamber of Commerce (ICC) en voorkomen misverstanden tussen kopers en verkopers.
Er zijn 11 officiële Incoterms, verdeeld in verschillende categorieën. Termen als DDP, DAP, DPU, en EXW komen vaak voorbij. Hoewel ze allemaal een duidelijke taakverdeling bieden, verschillen ze vooral in wie betaalt voor wat en waar het risico overgaat van verkoper op koper.
Delivered Duty Paid (DDP): Alles geregeld door de verkoper
Bij DDP neemt de verkoper bijna alle verantwoordelijkheid op zich. De goederen worden geleverd op een vooraf afgesproken locatie, inclusief:
- Transportkosten
- Douaneformaliteiten
- Invoerrechten en belastingen
De koper hoeft zich nergens zorgen over te maken, behalve het lossen van de goederen. Voor de verkoper is dit de meest uitgebreide verplichting, omdat hij alle kosten en risico’s draagt tot de levering.
Kenmerken van DDP:
- Risico-overdracht: Bij aankomst op de eindbestemming.
- Kosten: Volledig voor de verkoper, inclusief belastingen.
- Controle: De koper heeft minimale betrokkenheid bij het proces.
DAP (Delivered at Place): Bijna hetzelfde, maar zonder belastingen
Een van de regelingen die sterk op DDP lijkt, is DAP. Hierbij levert de verkoper de goederen ook af op de overeengekomen plaats, maar:
- De koper betaalt zelf de invoerrechten en belastingen.
- De verantwoordelijkheid voor douaneformaliteiten ligt bij de koper.
In eenvoudige woorden: de verkoper regelt alles tot aan de grens, maar vanaf dat moment is de koper verantwoordelijk voor de invoer.
DPU (Delivered at Place Unloaded): Met lossen erbij
Bij DPU gaat de verantwoordelijkheid van de verkoper nog een stapje verder. Hier zorgt de verkoper niet alleen voor de levering, maar ook voor het lossen van de goederen.
De verschillen met DDP:
- De koper betaalt de invoerrechten en belastingen.
- De verkoper zorgt voor het lossen op de afgesproken plek.
DPU is handig bij bestemmingen waar de koper niet beschikt over de juiste middelen om goederen te lossen.
EXW (Ex Works): Het tegenovergestelde van DDP
Waar DDP het maximale vraagt van de verkoper, is EXW het tegenovergestelde. Bij EXW stelt de verkoper de goederen alleen beschikbaar op zijn eigen terrein (bijvoorbeeld een magazijn of fabriek). De koper regelt alles:
- Het transport
- Douaneformaliteiten
- Invoerrechten en belastingen
De verkoper hoeft alleen de goederen klaar te zetten. Dit maakt EXW ideaal voor ervaren kopers die volledige controle over het proces willen.
CIF (Cost, Insurance, and Freight): Tot aan de haven
Bij CIF betaalt de verkoper voor de kosten, verzekering en het vervoer tot aan de bestemmingshaven. Het grote verschil met DDP is dat:
- De verkoper stopt zijn verantwoordelijkheid bij de haven van bestemming.
- De koper neemt vanaf dat punt alle verdere kosten en risico’s op zich.
CIF is vooral handig bij zeetransport en wordt vaak gebruikt bij bulkgoederen.
FOB (Free on Board): Verantwoordelijkheid tot aan het schip
Bij FOB (veel gebruikt in de scheepvaart) eindigt de verantwoordelijkheid van de verkoper zodra de goederen aan boord van het schip zijn geladen. De koper regelt vanaf dat punt de kosten, risico’s en formaliteiten.
FOB is in tegenstelling tot DDP minder uitgebreid voor de verkoper en biedt de koper meer controle over de verzending.
Overzicht van de Belangrijkste Verschillen
| Incoterm | Transportkosten | Risico-overdracht | Invoerrechten en Belastingen |
| DDP | Verkoper | Eindbestemming | Verkoper |
| DAP | Verkoper | Eindbestemming | Koper |
| DPU | Verkoper (incl. lossen) | Na lossen op bestemming | Koper |
| EXW | Koper | Bij fabriek/magazijn verkoper | Koper |
| CIF | Verkoper tot aan haven | Bestemmingshaven | Koper |
| FOB | Verkoper tot aan boord schip | Bij laden aan boord van schip | Koper |
Conclusie: DDP en zijn broertjes
DDP staat bekend als de meest volledige regeling, waarbij de verkoper alles regelt: van transport tot invoerrechten. Toch zijn er veel alternatieven, zoals DAP, DPU en EXW, die meer of minder verantwoordelijkheid bij de verkoper leggen. Door te kiezen voor de juiste Incoterm kunnen beide partijen in internationale handel heldere afspraken maken en onnodige kosten vermijden.
Of je nu kiest voor het gemak van DDP of de flexibiliteit van DAP of EXW, het belangrijkste is om duidelijke afspraken te maken en goed te begrijpen wie voor wat verantwoordelijk is.
